Προς τ' Αριστερά ή το Κέντρο

Aς μην κρυβόμαστε άλλο πια . Ο Πολιτικός Προσανανατολισμός της Κεντροαριστερας στην Ευρωπη ειναι το κυριαρχο πολιτικο στοίχημα για αυτήν τουλαχιστον τα τελευταία 20 χρόνια. Η κρίση όμως αυτού του φαινομένου μόλις τα τελευταία χρόνια κάνει αισθητές τις συνέπειες της. Εδώ στην sociopolitici ξεκινάμε διάλογο διαρκείας για το θέμα με άρθρα αλλών, όλων, Ελληνών και ξένων. Θα τα μαζέψουμε και θα τα αξιολογήσουμε μαζί. Οσοί πιστοι προσέλεθετε

Ξεκινάμε σήμερα με το άρθρο του Παναγιώτη Παναγιώτου, παλιού βουλευτή Ηλείας του ΠΑΣΟΚ και πρώην διευθυντή της ΕΡΤ. Αν μη τι άλλο στο γνώστο εκδοτικό συκγρότημα η απάντηση στο δίλλημα έχει προ καιρου δοθεί..

Από το Έθνος

Στις παρυφές της ευρύτερης δημόσιας συζήτησης, ιδιαίτερα στον χώρο της Κεντροαριστεράς, διεξάγεται ήδη μια συζήτηση με έντονα χαρακτηριστικά: στροφή προς τ αριστερά ή προς τον μεσαίο, κεντρώο χώρο. Είναι συζήτηση με σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις. Και παρότι γίνεται σ' όλη την Ευρώπη, οι ιδιαιτερότητες κάθε χώρας παίζουν ξεχωριστό ρόλο. Στην Ελλάδα, η δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η κρίση του ΠΑΣΟΚ την κάνουν ιδιαίτερα επίκαιρη. Το κακό όμως σ' αυτή την ιστορία είναι ότι πολλές φορές ο διάλογος διεξάγεται με ψευδεπίγραφους όρους και ορισμούς.

Το κύριο χαρακτηριστικό της Ευρώπης ήταν η ευρύτατη μεσαία τάξη, που συμμετείχε στη διανομή και την ευημερία σ' ένα σημαντικό ποσοστό. Ηταν η κατάκτηση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που ηγεμόνευσε για μια περίοδο επί των συντηρητικών δυνάμεων και αποτέλεσε τη βάση σύγκλισης προς το «Κέντρο» των δύο μεγάλων ιστορικών ρευμάτων.

Οι όροι αυτοί έχουν αλλάξει και αλλάζουν συνεχώς, επί τα χείρω, για τα πολυάριθμα και πολλών κατηγοριών μεσαία στρώματα. Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή, για να ακριβολογούμε, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται κ.λπ., πλήττει τη μεσαία τάξη στην Ευρώπη.Η Ελλάδα δεν είναι εξαίρεση. Οι επιμέρους, μάλιστα, νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Ο μεσαίος χώρος κατακερματίζεται, οικονομικά χάνει θέσεις και στάτους, αλλάζει συνεχώς, και πολιτικά γίνεται ασταθής. Προσθέστε τους νέους και τις γυναίκες και έτσι έχετε όλο το παζλ.

Η κρίση ή ριζοσπαστικοποιεί ή συντηρητικοποιεί τα μεσαία στρώματα. Δημιουργούνται νέες αξίες. Αλλες προτεραιότητες, νέες ανάγκες. Η απορρύθμιση του μεσαίου χώρου ακυρώνει τη σύγκλιση των ιστορικών ρευμάτων και ο «μεσαίος χώρος» γίνεται πεδίο πολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών ρευμάτων.

Η πολιτική ηγεμονία και σήμερα περνάει μέσα από τα διευρυμένα μεσαία στρώματα, με όρους όμως αντιπαράθεσης -για την Κεντροαριστερά- προς τις απορυθμιστικές πολιτικές των συντηρητικών. Γι αυτό απαιτείται ένας νέος κοινωνικός ριζοσπαστισμός, και σε επίπεδο οικονομικό και σε επίπεδο αξιών. Με αυτή την έννοια «Αριστερός», που να συγκροτεί νέες κοινωνικές συμμαχίες. Και πολιτικές, βέβαια, στον βαθμό που είναι εφικτές. Το σίγουρο είναι ότι νέα στροφή προς τ αριστερά δεν σημαίνει επιστροφή στη δογματική Αριστερά, γενικολογίες ή καλές προθέσεις, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα! Ο μεσαίος χώρος δεν είναι πολιτικά δεδομένος, παρά την κρίση που υφίσταται. Ομως ένας νέος κοινωνικός ριζοσπαστισμός, στη συγκυρία, του πάει... «γάντι»!