Οτάν έπεφτε η σφαίρα και πρίν τεθεί σε εκκίνηση αυτό που αποκαλείται επικοινωνιακός χειρισμός μίας κρίσης οι άνθρωποι, μετανάστες, κουκουλοφόροι, μαθήτες και απλοι πολίτες βγήκαν στους δρόμους. Η κυβέρνηση ένιωσε την ανάγκη την απερισκεψίας ενός κρατικού οργάνου της,ενός αστυνομικού,που απογύμωνε με τραγικό τρόπο την ανυπαρξία κρατικών δομών και ελέγχου των δυνάμεων καταστολής, να την υπερκαλύψει με ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Υπό το πρόσχημα της απώλειας και άλλης ανθρώπινης ζωής προσπάθησε να μετατοπίσει το επίκεντρο της κρίσης από τον άδικο χαμό ενός παιδιού στην κοινωνία αφήνωντας στο έλεος των λίγων ταραξιών την ασφάλεια της χώρας. Ο στόχος απλός :μέσα από την μαζικότητα των καταστροφών να στραφεί το ενδιαφέρον της κοινωνίας στην εθνική και προσωπική ασφάλεια, την χρήση της δημοκρατίας που κάνουμε στο σήμερα,(ενδεικτική εδώ η παραποίηση του ρητού του Ισοκράτη για την δημοκρατία με μπροστάρη το εξώφυλλο του Ελεύθερου Τύπου)αφυπνίζοντας παράλληλα ενδεχομένως συντηρητικές ξεχασμένες δομές και διαχωριστικές γραμμές από την μεταπολίτευση. Σε ένα ιδεατό σενάριο να πάρει ο κόσμος την κατάσταση στα χέρια του .Το σύνθημα το έδωσε το περίφημο "αμυνόμενη αστυνομία" του Παυλόπουλου που στην κυριολεξία έγινε αστυνόμία θεατής στην πράξη. Ως ένα βαθμό η απόπειρα εθνικού διχασμού και αποπροσανατολισμού έπιασε. Ενδεικτικά ήταν τα ζευγάρια των γκρουπ που προέκυψαν στο facebook , αυτό το fast εργαλείο απότυπωσης της στιγμης, όπου ξαφνικά ήταν σαν να χωρίστηκαν οι Ελλήνες στα δύο. Να στραφώ εναντίον της αστυνομίας και της κρατικής αυθαιρεσίας , να τιμήσω την μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη ή μήπως καλύτερα να στραφώ εναντίον των επεισοδίων, των αναρχικών να προστατέψω την καιγόμενη Αθήνα ήταν το ψευτοδίλλημα που ανέκυψε. Και ήταν ψευτοδίλλημα γιατί απλά το ένα δεν απέκλειε το άλλο. Το να τιμήσεις τον νεκρό μαθητή δεν ερχόταν σε αντίθεση με την καταδίκη των επεισόδια.Απλά είπαμε το θέμα ήταν επικοινωνιακό..
Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ όπως κάθε σύχρονη κεντρώα σοσιαλιστική παράταξη που θέλει να ισορροπεί ανάμεσα σε δύο βάρκες, του κέντρου και της αριστεράς., το δίλλημα ήταν διαφορετικό.Πρίν προλάβουμε να μιλήσουμε για το αδικοχαμένο παιδι και την αστυνομία η Ελλάδα καιγόταν και σκέφτηκαν στο ΠΑΣΟΚ ότι πρώτον προέχει η καταδίκη των επεισοδίων για να μην απογοητευτούν οι νοικοκυραίοι, οι έμποροι και όλο αυτό που αποτελεί το κοινωνικό στρώμα της μεσαίας τάξης και δεύτερον η φυγή μπροστά με το αίτημα για άμεσες εκλογές. Το ζήτημα όμως ήταν ότι το κυρίαρχο θέμα που αναδείχθηκε από το θάνατο του Αλέξη η αφύπνιση δηλαδή και η διαμαρτυρία της νέας γενίας, η κοινωνική έκρηξη για μία σειρά από ζητήματα όπως η διαφθορά, η ασυδοσία,η ανεργία, η ανυπαρξία του κράτους και ο πλουτισμός των λίγων εις βάρος των πολλών, δεν έτυχαν άμεσα αναφοράς. Το επισημάναμε εδώ από την αρχή. Εστώ και αργά με την ομιλία του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σστο Εθνικό Συμβουλίο απεκατέστησε την πραγματικότητα. Αυτές οι αναφορές στον λόγο του επιθυμούμε να βρίσκουνε χώρο και επισήμανση έγκαιρα σε μία σύχρονη σοσιολδημοκρατική παράταξη που ακούει την κοινωνία και δεν κρύβεται στα δύσκολα. Αυτή η νέα γενια δεν είναι επαναστάτες χωρίς αιτία. Στην κοινωνία της πληροφορίας που ζούμε, όπου η σαφέστατη άνοδος του μορφωτικού επίπεδου δεν συμβαδίζει με την άνοδο του συνολικού βοιωτικού επίπεδου , τα παίδια αυτά έχουν ένα πρωτόγνωρό σκηνικό να διαμορφώνεται μπροστά τους. Και δεν μένουν ατάραχα και δεν παρασύρονται εύκολα ούτε παραμυθίαζονται από την ξύλινη γλώσσα μίας επικοινιακής φούσκας τύπου Τσίπρα για να εκφράσει την ανησυχία τους
Τα διεθνή ΜΜΕ όλη την προηγούμενη εβδομάδα ανέδειξαν την κοινωνική διάσταση της κρίσης ιδίως για τη νέα γενιά και παράλληλα την ανυπαρξία ενός κράτους λόγω της ανικανότητας της αστυνομίας.
Αυτά είναι τα δύο ζητήματα που ανέκυψαν μετά τον θάνατο του Αλέξη γαι την κυβέρνηση και στα δύο απέτυχε πολιτικά. Είναι φορές που είναι τόσο δυνατά τα σημάδια και τα μηνύματα μίας κοινωνικής κρίσης που οι επικοινωνιακοί χειρισμοί φεύγουν από το παράθυρο...
Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ όπως κάθε σύχρονη κεντρώα σοσιαλιστική παράταξη που θέλει να ισορροπεί ανάμεσα σε δύο βάρκες, του κέντρου και της αριστεράς., το δίλλημα ήταν διαφορετικό.Πρίν προλάβουμε να μιλήσουμε για το αδικοχαμένο παιδι και την αστυνομία η Ελλάδα καιγόταν και σκέφτηκαν στο ΠΑΣΟΚ ότι πρώτον προέχει η καταδίκη των επεισοδίων για να μην απογοητευτούν οι νοικοκυραίοι, οι έμποροι και όλο αυτό που αποτελεί το κοινωνικό στρώμα της μεσαίας τάξης και δεύτερον η φυγή μπροστά με το αίτημα για άμεσες εκλογές. Το ζήτημα όμως ήταν ότι το κυρίαρχο θέμα που αναδείχθηκε από το θάνατο του Αλέξη η αφύπνιση δηλαδή και η διαμαρτυρία της νέας γενίας, η κοινωνική έκρηξη για μία σειρά από ζητήματα όπως η διαφθορά, η ασυδοσία,η ανεργία, η ανυπαρξία του κράτους και ο πλουτισμός των λίγων εις βάρος των πολλών, δεν έτυχαν άμεσα αναφοράς. Το επισημάναμε εδώ από την αρχή. Εστώ και αργά με την ομιλία του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σστο Εθνικό Συμβουλίο απεκατέστησε την πραγματικότητα. Αυτές οι αναφορές στον λόγο του επιθυμούμε να βρίσκουνε χώρο και επισήμανση έγκαιρα σε μία σύχρονη σοσιολδημοκρατική παράταξη που ακούει την κοινωνία και δεν κρύβεται στα δύσκολα. Αυτή η νέα γενια δεν είναι επαναστάτες χωρίς αιτία. Στην κοινωνία της πληροφορίας που ζούμε, όπου η σαφέστατη άνοδος του μορφωτικού επίπεδου δεν συμβαδίζει με την άνοδο του συνολικού βοιωτικού επίπεδου , τα παίδια αυτά έχουν ένα πρωτόγνωρό σκηνικό να διαμορφώνεται μπροστά τους. Και δεν μένουν ατάραχα και δεν παρασύρονται εύκολα ούτε παραμυθίαζονται από την ξύλινη γλώσσα μίας επικοινιακής φούσκας τύπου Τσίπρα για να εκφράσει την ανησυχία τους
Τα διεθνή ΜΜΕ όλη την προηγούμενη εβδομάδα ανέδειξαν την κοινωνική διάσταση της κρίσης ιδίως για τη νέα γενιά και παράλληλα την ανυπαρξία ενός κράτους λόγω της ανικανότητας της αστυνομίας.
Αυτά είναι τα δύο ζητήματα που ανέκυψαν μετά τον θάνατο του Αλέξη γαι την κυβέρνηση και στα δύο απέτυχε πολιτικά. Είναι φορές που είναι τόσο δυνατά τα σημάδια και τα μηνύματα μίας κοινωνικής κρίσης που οι επικοινωνιακοί χειρισμοί φεύγουν από το παράθυρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου