Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

O αξιότιμος Λάμπρου και η ηθική της νέας τάξης πραγμάτων



Να γράψουμε και κάτι τοπικό μετά από καιρό. Για τον αξιότιμο Πέτρο Λάμπρου από μικρό παιδί στην πόλη που μεγάλωσα την Λειβαδιά άκουγα ιστορίες που ήταν ανάμεσα στον αστικό μύθο, την φαντασία αλλά και την πραγματικότητα ενός σκληρού και μακαβελιακού σε ορισμένες εκφάνσεις κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ ιδίως του 80 αλλά και μετά. Από 18 χρονών στο ΠΑΣΟΚ, με κοντά παντελονάκια κάτι σαν τον Βασιλάκη Καΐλα στις ταινίες του Ξανθόπουλου, γαμπρός του επίσης Διστομίτη αείμνηστου επιχειρηματία Μπάρλου που φημολογείται ότι πλήρωνε επί χρόνια το ενοίκιο στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Χαριλάου Τρικούπη, κολλητός του Αλέκου Ακριβάκη, φίλος της Δήμητρα Λιάνη αλλά και κουμπάρος του Λαλιώτη έφτιαξε μεθοδικά την εικόνα του αόρατου χεριού που κινάει στο παρασκήνιο τα νήματα. Ήταν επί 30 χρόνια ο σκιώδης Βοιωτάρχης του ΠΑΣΟΚ λένε. Ητάν ικάνος λένε πολλοί και βοήθησε πολύ το χωρίο του το Δίστομο. Τον θυμάμαι στην κηδεία του Ανδρέα Παπανδρέου το 1996 να τρέχει δίπλα στο αυτοκίνητο που συνόδευε την σωρό του με μαύρα γυαλιά ηλίου για να ανοίξει χώρο σαν τους Bodyguard στυλ Κλιντ Ιστγουντ του αμερικανού προέδρου στην γνωστή ταινία που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για τον αρχηγό. Φτωχό παιδί από το Δίστομο με σπουδές στα οικονομικά, αφοσιώθηκε πλήρως στο ΠΑΣΟΚ και πήρε δημόσιες θέσεις, όπως σαν διοικητής της ΑΤΕ και διευθύνων σύμβουλος στον παλιό κρατικό ΟΤΕ, και διαχειρίστηκε δημόσιο χρήμα όσο λίγοι από το ΠΑΣΟΚ χωρίς να είναι στην κεντρική πολιτική σκηνή. Φίλος της οικογένειας Παπανδρέου επιβίωσε όμως και στο σύστημα Σημίτη όπως ακριβώς και ο Ακριβάκης. Ο Λάμπρου κατεύθυνε την ΑΤΕ στην μεγάλη κομπίνα του χρηματιστηρίου το 1999. Το 2009 ακούστηκε για διοικητής του ΟΠΑΠ και κάποιοι ανατρίχιασαν μόνο στην εικόνα. Έζησε δηλαδή τον δικό του ελληνικό μύθο της γρήγορης εύκολης εξουσίας που δεν θα έπρεπε να έχει ποτέ σε μια κανονική αξιοκρατική χώρα. Ήταν από τους χρήσιμους και πρόθυμους των κομμάτων να κάνουν την βρώμικη δουλεία. Το καλοκαίρι έμαθα από φίλους στην Αθήνα ότι μετά την απαλλαγή από την δικαιοσύνη για τα τερατώδη σκάνδαλα επί των ημερών του ως διοικητής της ΑΤΕ (σημειωτέον και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ από κομματικά δάνεια στην Αγροτική τράπεζα) εθεάθη λέει σε γεύμα με τον νέο διοικητή του ΟΤΕ με τον Μιχάλη Τσαμάζ, στο γνωστό πασοκικό στέκι ταβέρνα “Νησιώτισσα» στη Πεντέλη.Τον ξαναείδα στον ρόλο του χειροκροτητή όταν επέστρεφε παραιτημένος ο Παπανδρέου στην Ιπποκράτους μόνο πλέον με την ιδιότητα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Εδώ ο κόσμος λοιπόν χάνεται αλλά όλη αυτή η κάστα που έφερε την Ελλάδα σε αυτό το άθλιο σημείο συνεχίζει ταπεινά και μεθοδικά να ελπίζει. Δεν γνωρίζω το μέλλον του ΠΑΣΟΚ ούτε του προέδρου του προσωπικά μετά την τελευταία διετία. Αισιόδοξος δεν είμαι πάντως. Γνωρίζω όμως ένα πράγμα. Η ανάγκη για μια νέα ηθική τάξη πραγμάτων και στα 2 κόμματα εξουσίας αναφορικά και με τα πρόσωπα τους αλλά και τις πρακτικές τους υπήρχε ήδη από το 2004.Το καμπανάκι είχε χτυπήσει προ πολλού. Τώρα απλά το ποτάμι ξεχείλισε και κοντά στα ξερά θα καούν και τα χλωρά στις επόμενες εκλογές. Η ηθική νέα τάξη πραγμάτων για τα μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα ήταν μέχρι πρόσφατα ανάγκη επιτακτική αλλά αγνοήθηκε στο όνομα του νεποτισμού , της κομματοκρατίας και της εξουσιολαγνείας του παλιού κατεστημένου. Οι εξελίξεις με την ταχύτητα τους μας ξεπέρασαν όλους. Τα πρόσωπα αποδεικνύονται λίγα, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, για να μας βγάλουν από την κρίση. Οι εξελίξεις έχουν ξεπεράσει κάτι πρόσωπα σαν τον Πέτρο Λάμπρου που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα ασφαλώς αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Το ζήτημα είναι ποιος είναι σε θέση να εφαρμόσει την νέα ηθική τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα; Πώς μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και τους εκφραστές τους; Δύσκολα πράγματα, αβέβαια και η δημοκρατία θέλει σταθερές αξίες και πίστη στους θεσμούς αλλιώς έρχεται το χάος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: