Ο καθορισμός της πολιτικής ατζέντας

Κατανοώντας ότι ελάχιστοι ενδεχομένως ενδιαφέρονται πλέον για τα εσωκομματικά στο ΠΑΣΟΚ καθώς για την σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης, εντουτοις μέσα από όσα γίνονται 2 χρόνια τώρα το σημαντικότερο είναι τι θα έχει μείνει μετά από 10 χρόνια κατά την ταπεινή μου άποψη.Τι θα έχει μείνει ως νοοτροπία και διαρθωτική αλλάγη. Από την μία οι αιώνιοι λαικιστές της ελληνικής πολιτικής σκηνής και δημοσιογραφίας ουρλιάζουν 2 χρόνια τώρα ή το ότι όσα γίνονταί είναι εγκληματικά (Βλ. π.χ Παπαδάκης Αντ1) ή ότι κυρίως δεν έχουν γίνει αρκετά ή έστω προς την σωστή κατεύθυνση (βλ. Πρεντετέρης και εν γένει τα MEGAλα πιράνχας).Πουθενά δεν τους πιάνεις στον λαικισμό τους τους νεοέλληνες που έχουν βήμα και ασκούν κάποια εξουσία.Στην αρχή λέγανε ότι κάνουν λίγα οι κυβερνώντες και πάνε πολύ αργά τα μέτρα(την καημένη την Λούκα Κατσέλη την έβριζε ο Πρεντετέρης όταν υπερασπίζοταν τις κλαδικές συμβάσεις ως υπουργός Εργασίας και έλεγε στο Παπανδρέου να της πάρει το κεφάλι ως απείθαρχης και τώρα αύτος υπερασπίζεται λυσαλλέα τον 13 και 14 μισθό στον ιδιωτικό τομέα), μετά ότι το μείγμα της πολιτικής ήταν λάθος(που ήταν λάθος) και μετά τελικά ότι όλη η προσπάθεια ήταν λάθος και το μνημόνιο καταστροφή.Ουτέ πολιτισμένοι λαικίστες δεν μπορούμε να είμαστε σ αυτήν την χώρα. Μετά από 2 χρόνια εκβιαστικά λανσάρεται σχεδόν από όλους ότι πρέπει να μείνουμε με κάθε κόστος στο ευρώ αλλά χωρίς νέα μέτρα , χωρίς προσαρμογή ή έστω να επαναδιαπραγματευτούμε τα μέτρα. Ο λόγος: με αυτήν την κορώνα καλύπτουμε όλο το φάσμα του λαικισμού ή έτσι νομίζουμε παραβλέποντας την εγγένη αντίφαση που ενέχει αυτή η δήλωση.Όταν το 70% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (με ένα ενδεχομένως διόλου ευκαταφρόνητο 12% των ψήφων πλέον στις δημοσκοπήσεις)δηλώνουν ότι θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ ενώ ταυτόχρονα ο αμούστακος αρχήγός τους Τσίπρας σφυροκοπεί σαν άλλος ΕΑΚΚίτης σε πανεπιστημιακή νεολαία κάθε κυβερνητικό μέτρο, τότε καταλαβαίνεις τις βαθιές και τρελές αντιφάσεις της νεολληνικής τάξης πραγματών.Όταν ρωτάνε την Παπαρήγα εάν θέλει να παραμείνουμε στο ευρώ, αλλάζει δεκαπέντε χρώματα, μιλάει για ένα άλλο νόμισμα διαφορετικού τύπου αλλά ξορκίζει όπως ο διάολός το λιβάνι την δραχμή. (δηλαδή για όλα φταίει ο ευρωπαικός μονόδρομος αλλά το ευρώ ευρώ να μείνει σύντροφοι).Όταν ο Κουβέλης που μία καθαρή θέση 2 χρόνια τώρα δεν έχει καθορίσει και θυμίζει στις εκλεπτυσμένες δηλώσεις τους έγκριτό φιλόλογο της νέας ελληνικής που συμβιβάζει κατάστασεις και όχι πολιτικό, φαίνεται ότι έχει ήδη 14% στις δημοσκοπήσεις, τότε τα πράγματα είναι απλά: οι Έλληνες υποφέρουν και είναι σε πολιτική σύγχυση.

Ο καθορισμός της πολιτικής ατζέντας θα είναι και ένα ψυχογράφημα ταυτόχρονα για τον Νεόλληνα.Που θέλουμε να το πάμε το καράβι κύριοι γιατί πλέον δεν έχουμε το τιμόνι εδώ και καιρό.Μπορούμε όπως στα παλιά πειρατικά να επαναστατήσουμε και να ξαναπάρουμε το τιμόνι αλλά το πλοίο πάλι να πέσει στα βράχια γιατί ούτως ή άλλως έχει αναπανόρθωτες βλάβες. Μπορούμε όμως και σιγά σιγά με πολύ πόνο να φτιάξουμε ένα νέο πλοίο που δεν θα είναι πλέον πειρατικό και θα στηρίζετε όχι ξανά σε σάπια σκαριά(βλ. το ρόλο του κράτους στην πολύπαθη Ελλάδα) όπως μετά την μεταπολίτευση.Μέχρι να πάρουμε την απόφαση πονάμε γιατί ζούμε την μετάβαση. Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τα να μην σκεφτόμαστε καν και απλά να υφιστάμεθα ανικανότητες πολιτικές και ημίμετρα ενώ θα έπρεπε να έχουμε τουλάχιστον δύο επιλογές στο μυαλό μας. Οι κάθε είδους πολιτικοί έχουν πάνω από όλα υποχρέωση να λένε την αλήθεια στο λάο και να προσφέρουν τουλάχιστον μέσα από την πολιτική τους ατζέντα δύο επιλογές, ένα σωστό δίλλημα. Δεν υπάρχει πιό επίκινδύνο πράγμα από το να θέτεις λάθος ή σκόπιμα παραπλανητικά διλλήματα στο λάο. Αλλίως δημοκρατία υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Ας οργανώσουμε την διαμαρτυρία μας σαν λαός με καθαρα αιτήματα και όχι με όρους συγκυριακούς και συντεχνιακούς. Το χειρότερο και πιό άδικο είναι ότι κοντά στα ξερά καιγόνται σε μία μεγάλη φωτιά και τα χλωρά φύλλα. Αλλά στην Ελλάδα το πρόβλημα ήταν πάντα να εντοπίσεις τα ξερά και όχι τα χλωρά φύλλα.