Προσυπογράφουμε το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά. Μήνες τώρα μιλάγαμε για την ατολμία του Κώστα Καραμανλή. Ακόμα και τώρα θεωρούμαι ότι είναι κρίσιμο να εξηγήσει γιατί έκανε πρόωρες εκλογές. Επαίξε με τους θεσμούς ο Καραμανλής και έχασε , συνετρίβει! Μόνο ο ίδιος ξέρει γιατί έκανε πρόωρες εκλογές. Μόνο ο ίδιος ξέρει τι σχεδιάζει για το πολιτικό του μέλλον. Αυτό που ξέρουμε εμείς είναι ότι το μαγαζί γωνία που κληρονόμησε από τον θείο του, το αποδυνάμωσε, του φέρθηκε σαν παρορμητικός έφηβος του Deree College ή σαν τον νέαρο δικηγόρο των 28 που έβγαζε φωτοτυπίες στον Κουταλίδη, δικηγόρο του Ωνάσση ενώ υποτίθεται ότι έκανε διδακτορικό στο Tufts University! Όπως και όταν αποφασίσει να επιστρέψει ο Καραμανλής θα τον βαραίνει η ατολμία της διακυβέρνησης του. Είπε χθές δακρύζοντας ότι λίγοι άνθρωποι είχαν το προνόμιο που είχε αυτός. Συμφωνώ. Στα 41 αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης και στα 47 πρωθυπουργός. Ε στα 53 ούτε καν και στα 57 δεν μπορεί να πάει για Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 11% διαφορά ήττας.Το έχασε φρονώ αυτό το πλεονέκτημα. Επειδή όμως εδώ είναι Βαλκάνια έαν επιχειρήσει να ξαναπαίξει με τους θεσμούς η μπάλα δεν θά πάρει μόνον αυτόν αλλά και όσους τυχόν έχουν συμφωνήσει μαζί του! Δείτε τι λέει ένας κορυφαίος της ελληνικής δημοσιογραφίας
Tου Αλεξη Παπαχελα
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Συνάντησα προχθές έναν παλιό φίλο ο οποίος ανήκει στην Κεντροδεξιά και υποστήριζε με φανατισμό τον Κώστα Καραμανλή έως τον Δεκέμβριο του 2008. Δεν είμαι σίγουρος αν ψήφισε ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές και η αλήθεια είναι πως ντρέπεται ενδεχομένως να το ομολογήσει στους φίλους του, γιατί έχει μια αισθητική και ιδεολογική απέχθεια προς το προπατορικό ΠΑΣΟΚ. Ηταν όμως ενθουσιασμένος με τους συμβολισμούς και τα μηνύματα της νέας διακυβέρνησης, έστω και αν διατηρεί πολλές επιφυλάξεις για το τελικό αποτέλεσμα. Οπως μου έλεγε χαρακτηριστικά, «ο Καραμανλής την πάτησε από την αδράνεια, ο Παπανδρέου μπορεί να την πατήσει από την υπερκινητικότητα αν δεν στηρίζεται πάνω σε μια ραχοκοκαλιά».
Αυτό που μου έκανε όμως περισσότερη εντύπωση ήταν ο προσωπικός, και πολύ βαθύς, θυμός απέναντι στον κ. Καραμανλή. Δεν ήταν ο κλασικός εκείνος ρηχός θυμός ενός φανατικού νεοδημοκράτη, ο οποίος θεωρεί ότι τα βασικά λάθη ήταν η προκήρυξη πρόωρων εκλογών, το περιβάλλον του κ.λπ...
...Ηταν ο θυμός που έβλεπε την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου και αναρωτιόταν γιατί ο κ. Καραμανλής δεν πήρε ποτέ το ρίσκο να σχηματίσει μια ανάλογη κυβέρνηση και να εκπέμψει πραγματικά νεωτεριστικά μηνύματα στην κοινωνία.
Η νέα κυβέρνηση έχει μια φρεσκάδα και σε πρόσωπα και σε ιδέες και συμβολισμούς. Προφανώς δεν αρκούν αυτά για να κυβερνήσεις το «φρενοκομείον η Ελλάς», αλλά έπρεπε να πάμε παρακάτω σαν χώρα. Ο κ. Καραμανλής θεωρούσε πως το βασικό είναι «να μη γίνει καμιά στραβή» και άργησε πολύ να πιστέψει πραγματικά στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων. Ο κ. Παπανδρέου φαντάζεται μια Ελλάδα που να μοιάζει με τη Σουηδία, αλλά ενδεχομένως να ξεχνάει πως το μόνο υβριδικό που γνωρίζουν στην Κάτω Κερασίτσα είναι ο υβριδικός αραβόσιτος που καλλιεργούσαν παλαιότερα.
Η αναποφασιστικότητα ματαίωσε δυστυχώς κορυφαίες ενέργειες και τομές τα τελευταία πεντέμισι χρόνια. Ο κ. Καραμανλής ήθελε την αλλαγή του εκλογικού νόμου με βάση το γερμανικό μοντέλο που πρότεινε τώρα ο κ. Παπανδρέου, αλλά δεν τόλμησε ποτέ να το προτείνει. Ηταν επίσης πεπεισμένος για την ανάγκη δημιουργίας υπουργείου Περιβάλλοντος, αλλά δεν τον άφηνε να το κάνει το πείσμα στενού συνεργάτη του. Κορυφαίος υπουργός διηγείτο τι συνέβη στην Κυβερνητική Επιτροπή όταν όλοι οι παριστάμενοι, με μια μικρή μόνο ένσταση από τον κ. Μεϊμαράκη, συμφώνησαν ότι πρέπει να περάσει ένας νόμος που θα δίνει την ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά αλλοδαπών που έχουν γεννηθεί, πάει σχολείο και σπουδάσει στην Ελλάδα. Συμφώνησε και ο κ. Καραμανλής, αλλά ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε πως «αυτά δεν γίνονται γιατί δεν τα επιτρέπει ο νόμος». Δεν υπήρξε αντίδραση από τον κ. Καραμανλή και η συνεδρίαση ελύθη ησύχως. Ηταν άλλη μια ριζική τομή που την έτρωγε η μαρμάγκα της ακινησίας.
Ηταν πολλές οι ευκαιρίες και ακατανόητη η ροπή προς την αδράνεια. Το παράδοξο ίσως είναι πόσο διαφορετικές είναι οι ανάγκες των κ. Παπανδρέου και Καραμανλή από πλευράς άμεσων συμβούλων και συνεργατών. Ο κ. Καραμανλής είχε ανάγκη δυναμικών ανθρώπων με άποψη και κοσμοπολίτικη θεώρηση που θα ζωντάνευαν το Μαξίμου, που έμοιαζε με παράρτημα του Μουσείου της Μαντάμ Τισό λόγω της πλήρους ακινησίας ιδεών και ανθρώπων. Ο κ. Παπανδρέου έχει μπόλικους συμβούλους, όλη την ζωντάνια, τις ιδέες και τις ανησυχίες. Την κρίσιμη όμως στιγμή θα χρειασθεί τον έμπειρο σύμβουλο που θα βάλει τάξη στο δημιουργικό χάος και θα εξηγήσει ότι ένα πράγμα είναι η κυβέρνηση που σκέπτεται και οραματίζεται κι ένα άλλο πράγμα η κυβέρνηση που παίρνει δύσκολες αποφάσεις σε πραγματικό χρόνο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου