Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Έχει ο καιρός γυρίσματα για εργαζόμενους και δικαστές








Είναι πραγματικά μοναδικό σε μία χώρα όπως η Ελλάδα να παρατηρείς πως εξελίσσονται οι εσωτερικές αντιθέσεις και τα παράδοξα .Ειδικά υπό το πρίσμα των νέων μέτρων και της μεγάλης κρίσης είναι αξιοσημείωτη η ευκολία η οποία περνάνε όλα τα νομοθετικά μέτρα για περικοπές συντάξεων, μισθών και επιβολή διπλής και υπέρμετρης φορολογία επί δικαίων και αδικών και δικαιολογείται η νομιμότητα τους με το σκεπτικό της προάσπισης του εθνικού δημόσιο συμφέροντος αλλίως ιδωμένο υπό τον φόβο της πτώχευσης. Την αρχή έκανε η επιβολή εκ νέου του λεγόμενου ΛΑΦΚΑ από το 2010 στις συντάξεις, το οποίο κρίθηκε ως αντισυνταγματικό το 2005 και όλοι θυμούνται τις περίφημες δόσεις του Κραμανλη σε προοπτική 5ετίας για να πάρουν οι συνταξιούχοι τα παρανόμως παρακρατηθέντα χρήματα τους. Μόλις τελείωσε η επιστροφή των δόσεων η διάταξη επιβλήθηκε εκ νέου!! Τώρα το πλαφόν στο εφάπαξ και η μείωση του μάλιστα κρίνεται συνταγματική σχεδόν από τα ίδια ανώτατα δικαστήρια που τα έκριναν αντισυνταγματικό.

Το 2005 Ομόφωνα αντισυνταγματική κρίθηκε από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η επιβολή ανώτατου ορίου (πλαφόν) στο εφάπαξ των υπαλλήλων του Δημοσίου, των εργαζομένων στις κρατικές τράπεζες και τους μεγάλους οργανισμούς, που θεσπίστηκε με το νόμο Σιούφα.Το εφάπαξ αποτελεί βοήθημα το οποίο χορηγείται στους ασφαλισμένους και στα μέλη των οικογενειών τους από τα ασφαλιστικά Ταμεία και τα Ταμεία Επικουρικής Ασφάλισης των υπαλλήλων του Δημοσίου, των Τραπεζών, κ.λπ.
Το Ανωτατο Ειδικό Δικαστήριο άνοιγε έτσι τότε δρόμο διεκδίκησης για 40.000 συνταξιούχους. Το 2007 Διαψεύδοντας τις κυβερνητικές προσδοκίες της τότε κυβέρνησης της ΝΔ, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο κατεδάφισε το νόμο Σιούφα, αφού αποφάνθηκε ότι είναι αντισυνταγματικό το πλαφόν στο εφάπαξ των συνταξιούχων των τραπεζών και ΔΕΚΟ. Βάζοντας τέλος σε μια πολύχρονη δικαστική αντιδικία, το ΑΕΔ, με πλειοψηφία 8 προς 5, έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η νομοθετική ρύθμιση που καθορίζει ανώτατο όριο στο εφάπαξ βοήθημα, όταν αυτό έχει αμιγώς ανταποδοτικό χαρακτήρα.
Σύμφωνα με την άποψη που επικράτησε τότε και υιοθετούσε τις θέσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, ο επίμαχος νόμος 2084/1992, που θέτει οροφή στο εφάπαξ, είναι αντίθετος στις συνταγματικές διατάξεις που καθιερώνουν την αρχή της ισότητας και εγγυώνται το θεσμό της κοινωνικής Η απόφαση για την απελευθέρωση του εφάπαξ, άνοιγε τότε το δρόμο για τη διεκδίκηση καταβολής αναδρομικών, μέσω αγωγών, προκειμένου να επιστραφούν στους δικαιούχους γενναία ποσά.

Το ΑΕΔ έλυσε τη διχογνωμία μεταξύ Αρείου Πάγου και Συμβουλίου της Επικρατείας υπέρ του πρώτου δικαστηρίου, καθώς δέχθηκε ότι δεν μπορεί να τεθεί πλαφόν στα βοηθήματα που παρέχουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί, όταν αυτά έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα, όταν καταβάλλονται, δηλαδή, από ασφαλιστικό κεφάλαιο που σχηματίζεται από κρατήσεις εις βάρος των αποδοχών των εργαζομένων ή και από εργοδοτικές εισφορές. Και αυτό διότι η επιβολή ενός τέτοιου ορίου εισάγει δυσμενή διάκριση εις βάρος των εργαζομένων εκείνων οι οποίοι, λόγω του χρόνου υπηρεσίας και τους ύψους των αποδοχών τους, έχουν υποβληθεί σε μεγαλύτερες κρατήσεις σε σχέση με τους συναδέλφους τους που κατέβαλαν λιγότερες.
Εν έτη 2011 πλέον σήμερα συνταγματική έκρινε η Ολομέλεια του ΣτΕ τη μείωση του εφάπαξ των δικαστών, κρίνοντας ότι δεν αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και το Σύνταγμα(δεν ξέρω τι γίνεται με το πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ για τα περιουσιακά δικαιώματα). Η νομοθετική ρύθμιση θεσπίζει το ποσό των 2.055 ευρώ ως ανώτατο όριο αποδοχών για τον υπολογισμό του εφάπαξ βοηθήματος των δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι συνταξιοδοτήθηκαν μετά την 30η Ιουνίου 2004.

Αλήθεια τελικά οι πραγματικές δυνατότητες του ελληνικού δημοσίου να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και εφάπαξ πόσο καλύτερες ήταν το 2007 από το 2011? Εάν ο σεβασμός της δημοσιονομικής εξυγίανσης του δημοσίου αποτελεί έμμεσο αλλά βαρύνων όπως αποδεικνύεται τώρα στοιχείο της δικαστικής κρίσης γιατί δεν λήφθηκε νωρίτερα υπόψη? Tέλος ποια είναι τα όρια της κατάφορης παραβίασης ενός συντάγματος και των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων προκειμένου να σωθεί μια χώρα? Η οικονομική πολιτική μίας χώρας σε συνθήκες πραγματικά έκτατης ανάγκης νομιμοποιεί την μετατροπή του ελέγχου της νομιμότητας της σε μία τυπική διαδικασία ?

3 σχόλια:

Ροζαλία είπε...

....Tέλος ποια είναι τα όρια της κατάφορης παραβίασης ενός συντάγματος και των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων προκειμένου να σωθεί μια χώρα? Η οικονομική πολιτική μίας χώρας σε συνθήκες πραγματικά έκτατης ανάγκης νομιμοποιεί την μετατροπή του ελέγχου της νομιμότητας της σε μία τυπική διαδικασία ?...

Ανώνυμος είπε...

Ρίξεις ρίξεις ρίξεις είναι υη μόνη λύση με όλα. Αγώνας για το αυτονόητο πλέον όχι για το παντεσπάνι.

Medeon είπε...

Ροζαλία ο πανικός καταλύει την νομιμότητα τα μετρα σωτήριας σε πανικό δεν αποδίδουν.
Ανώνυμε κάποτε όμως όχι πολυ μακρία οι αγώνες ήτνα μόνο για το παντεσπάνι!