Ο Συνθετικός Μίμης ......και η ανάγκη για συλλογικό Σουμάχερ της Πολιτικής

Ο Μίμης Ανδρουλάκης έχει αποδείξει στην μακρά του πορεία την συνήθεια του να μεταλλάσαται να αναδιπλώνεται να μετασχηματίζεται και να αναπροσαρμόζεται αναφορικά με τις πολιτικές θέσεις του ή καλύτερα αναφορικά με την αποτύπωση της πραγματικότητας . Από του πρώτους που πήραν αποστάσεις από τον Γίωργο Παπανδρέου την επομένη της ήττας, ήταν όμως και ο πρώτος από του μη μέχρι τότε υποστηριχτές που μετά την εμβληματική και καθηλωτική ομιλία Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα μέτα την 16 Σεμπτέμβρη έτρεξε να πει στον Γίωργο "Πρόεδρε σήμερα ήσουν αληθινός Παπανδρέου με τον λόγο σου".

Αντιγράφουμε από http://mimisandroulakis.blogspot.com/

Ο χρόνος είναι το παν στην πολιτική. Θυμηθείτε το κλασσικό «στις 24 είναι νωρίς, στις 26 είναι αργά». Οι χαμένες στιγμές δεν επιστρέφουν ποτέ οι ίδιες. Και το ΠΑΣΟΚ μετρά πολλές εδώ και χρόνια. Η τελευταία ήταν η 11^η Νοεμβρίου. Αν το 8^ο Συνέδριο δεν ανοίξει το δρόμο χειροπιαστά σε μια εκ νέου ίδρυση του τότε θα περάσουμε εκείνο το κρίσιμο όριο που γνώρισαν στο παρελθόν Βρετανοί Εργατικοί και τώρα οι Γάλλοι σοσιαλιστές όπου και χρυσάφι να πιάσεις κάρβουνο γίνεται, οι διανοητικές και ψυχολογικές σου μπαταρίες αδειάζουν, τα πρόσωπα χλομιάζουν, ότι και να πεις, ακόμα και το πιο τολμηρό και καινοτόμο, κανείς δε σε προσέχει, αρκεί να φύγει ένας «πόντος» για να ξηλωθεί όλη η αξιοπιστία σου και ο κοινωνικός ιστός σου και τότε σίγουρα χάνεις την πρωτοβουλία στην ανασύνθεση μιας πολυφωνικής προοδευτικής αριστεράς και στον ανασχηματισμό του πολιτικού σκηνικού. Ότι δεν κάνεις εσύ θα το κάνει η κρίση εναντίον σου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έδειξε ότι έχει υψηλά αντανακλαστικά μόνο όταν είναι κολλημένος στον τοίχο όπως συνέβη μέχρι τις 11 Νοεμβρίου. Μετά κυριάρχησαν οι δυνάμεις της αδράνειας σ’ όλους τους «αντίπαλους»- συμπαίκτες. Τώρα; Θα υπάρξει ένα πράσινο comeback;

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα μας βρίσκεται και στον «οδηγό», δηλαδή στο ηγετικό προσωπικό και στο «αμάξι» και στο «δρόμο». Σουμάχερ δεν υπάρχει έτοιμος στο ΠΑΣΟΚ αλλά και να υπήρχε το «αμάξι» είναι βαρύ ενώ ο «δρόμος» έχει μετακινηθεί, οι τεκτονικές πλάκες έχουν μετατοπιστεί και στο υπέδαφος ενεργοποιούνται επάλληλα ρήγματα σε διαφορετικά βάθη και πλάτη. Ξεσπούν πάνω στο ΠΑΣΟΚ συγχρονισμένες προκλήσεις μεγάλης κλίμακας, που περιγράφονται στις «70+1» θέσεις (pdf) για την επανίδρυση του, στις οποίες πρέπει να απαντήσουμε απαντώντας ταυτόχρονα στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας που είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο της δεκαετίας του ’90.

Αν δεν υπάρχει ατομικός «Σουμάχερ», η πολιτική γενετική μας πρέπει να συνθέσει ένα συλλογικό.

Θα συμφωνήσουμε με τον αγαπήτο Μίμη ότι ο Παπανδρέου ήταν εξαιρετικός στο δίμηνο της εσωκομματικής live έκθεσης του ΠΑΣΟΚ. Θα του θυμίσουμε όμως ότι ήταν εξαιρετικός και στο δίμηνο πριν της 16 Σεμπτεμβρή .Δεν είναι τώρα.

Θα συμφώνησουμε ότι η αδυναμία που έχει του ΠΑΣΟΚ για επανακτήσει μια σχέση εμπιστοσύνης ηθικής, προγραμματικής και πολιτικής υφής με την Κοινωνία προυποθέτει μια συλλογική δραστηροποίση για να καλυφθεί το έλλειμα της βαρύτητας μιας προσωπικότητας τύπου Ανδρέα Παπανδρέου που αντικειμενικά το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει. Το ισοζύγιο θετικών αρνητικών στοιχείων για όλα τα μεγαλοστελέχη απέχει πολυ από κατι τέτοιο. Η ταυτότητα λοιπόν του ΠΑΣΟΚ είναι και μπορεί να είναι τόσο ενιαία όσο είναι και τα ετεροκλήτα χαρακτηριστικά των προβεβλημένων στελεχών. Οσό γοητετικό μπορεί να είναι το προφίλ ενος πανεπιστημιακού σε ένα τμήμα της Κοινωνίας τόσο απωθητικός μπορεί να είναι ο πολιτικός αμοραλισμός και η έπαρση σε ένα άλλο, κατεξοχήν πιο λαικό τμήμα της κοινώνιας.

--Απλά φίλε Μίμη πόσοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και μεγαλοστελέχη είναι έτοιμοι και ειλικρινέις να παραδεχθούν πόσο βαρύ είναι το φορτίο για να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία;
Πόσοι έχουν την πρόθεση να κάνουν μια αναγωγή στο πρόσφατο και μακρινότερο Παρελθόν για να εξηγήσουν γιατί το φορτίο έγινε βαρύ;
-- Μπορει να λειτουργήσει το μοντέλο της συλλογικής ηγεσίας;Αυτο προυποθέτει την επιδίωξη μίας νίκης από του έχοντες λόγο, προβολή , αποδοχή στην Κοινωνία.

Σωστή η αναγνώριση της ανάγκης ενός συλλογικού Σουμάχερ, δύσκολη όμως στην εφαρμογή της.
Ως υπεύθυνος της ΚΟΕΣ που ήσουν για την επεξεργασια των πολιτικών θέσεων περίμενουμε το συνθετικό και σε αυτές από το επικείμενο Συνέδριο