Σύμπλευση ή δογματική φοβία του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ

Για τα αίτια της πτώσης του δικομματισμού και κατ επέκταση του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις πολλά εχούν ειπωθεί και πολλά μπορουν να ειπωθουν ακόμα. Η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ παρόλη την αποδοχή της στην κοινωνια, ως πρώτη επιλογη στις κυβερνήσεις συνεργασίας, δίχασε βαθύτατα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο. Σε άλλους ξύπνησε ο κίνδυνος της απορροφήσης του ΠΑΣΟΚ από το ΣΥΡΙΖΑ (βλ. Μπίστης ναι ο προερχόμενος από τον Συνασπισμό) σε άλλους ενεργοποίησε αντανακλαστικά εγωισμού ή αξιοπρέπειας για την αμετροέπεια και την αλλαζονία με την οποία απέρριψε την πρόταση ο Τσίπρας(βλ. Σκανδαλίδης, Ευθυμίου) και σε άλλους δόθηκε η ευκαιρία να υπενθύμισουν ότι η περιβόητη στροφή του ΠΑΣΟΚ προς τα Αριστερά είναι ένας μυθος που ελλοχεύει σοβαρές πιθανότητες απώλειας του μεσαίου χώρου από το ΠΑΣΟΚ. Θεωρητικά ζητηματά, σημαντικά μεν αλλά ατάκτως ειρημενά στο συνέδριο και ειπωμένα με περισσή δόση σκοπιμότητας.

Το ζητημά αναδείχθηκε αμέσως στην επιφάνεια με την πρόταση Αλαβάνου για δημοψήφισμα εν οψει του νεού νόμου για το ασφαλιστικό. Ο Παπανδρέου εσπευσε να συμφωνήσει και να υιοθετήσει την πρόταση Αλαβάνου , ο Βενιζέλος που αποβλέπει να εμφανίζεται ως αυτόνομος αρκετές φορές πόλος στην Βουλή έσπευσε να την αποκρούσει. (Δεν θέλω να σχολιασώ τον αντίκτυπο που ειχε και συνεχίζει να εχει στην εικονά ενός κόμματος να εμφανίζονται διαφορετικές τάσεις κατά την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση του σε συζητησή επιπέδου αρχηγού κομμάτων στην Βουλή.Αφού δεν το ρυθμιζούν εκείνοι που έχουν την ευθύνη,ας αναλογιστούν και τις συνέπειες). Η αγαπητή Αννά Διαμαντοπούλου φώναξε σήμερα τα κανάλια για να δηλώσει μετά από μία μέρα ότι διαφωνεί με την κίνηση Αλαβάνου, άρα και Παπανδρέου. Τα συνδικάτα πάλι, πρωτοστατούντος του Παναγόπουλου και της ΓΣΕΕ άρχισαν την συλλογή υπογραφών (και καλά κάνουν εδώ που τα λέμε).

Συμπερασματα. Ο Παπανδρέου συνεπής απέναντι στο ανοιγμα συνεργασίας που έκανε από το Συνέδριο του Πασοκ στο ΣΥΡΙΖΑ, συμπλέει κοινοβουλευτικά με το ΣΥΡΙΖΑ με μία πρόταση που του φάνηκε αξιόλογη όχι τόσο ενδεχομένως ως κίνηση ουσίας αλλά κυρίως ως μία κίνηση που θα διατηρήσει και θα συντονίσει την κοινή δράση της αντιπολίτευση απέναντι σε μία αυτοαπουκαλούμενη μεταρρύθμιση.

Ο Βενιζέλος τώρα και η επίσης έχουσα κατ εμάς σοβαρές αρχηγικές φιλοδοξίες Αννα Διαμαντοπούλου , διαφοροποιούνται από την πρόταση του Αλαβάνου. Τα κίνητρα της αποστασιοποίησης από την πρόταση Αλαβάνου και την συμφωνία Παπανδρέου μπορεί να είναι πολιτικά(βλ. πολιτικό προσανατολισμό του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία) μπορεί να είναι και προσωπικά(βλ. την ανίατη αρρωστία του δελφινισμού).

Θα ήθελα να απευθυνθώ σε έσας να αποφασίσετε ποιά πολιτική στάση θεωρειταί ορθότερη όχι στενα κομματικά μόνο για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για το πολιτικό μας σύστημα γενικότερα. Συμφωνείτε με την σύμπλευση Παπανδρέου με τον Αλαβάνου στο θέμα του δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό; Θα πρέπει να έχει ευρύτερο περιεχόμενο αυτή η συνεργασία στο μέλλον;
Ή μήπως όχι γιατί παρουσιάζεται το ΠΑΣΟΚ ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ στις πολιτικές εξελίξεις και απομακρύνεται από τον χώρο πολιτικά που πρέπει να εστιάσει ,τον χώρο του Κέντρου;