Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Tα ημίμετρα τελείωσαν












Επειδή λαμβάνω από τότε που επέστρεψα πολλά μηνύματα για την άποψη μου για τις εξελίξεις πιστεύω τα εξής:

Τα ημίμετρα στην ΕΕ υπό την σημερινή της μορφή έχουν τελειώσει από την αρχή της κρίσης. Η Ευρώπη ή θα βγει πιο δυνατή ή θα πάψει να υπάρχει με την τωρινή της μορφή.
Το sui generis μόρφωμα της ΕΕ ή θα ολοκληρωθεί με μία πολιτική ομοσπονδιακού τύπου ενοποίηση και ταυτόχρονη οικονομική διακυβέρνηση ή θα συνεχίζει να παράγει ανισότητες.
Σε μία παγκοσμιοποιημένη διακυβέρνηση και σε συνθήκες ολιγαρχικής συγκέντρωσης του πλούτου ο λεγόμενος δυτικός κόσμος όχι απλά δεν είναι πλέον μόνος αλλά οφείλει να είναι ενωμένος για να μπορέσει να παρέχει στους πολίτες-καταναλωτές του το βιοτικό επίπεδο ή έστω της ψευδαίσθηση του των περασμένων ετών και να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά τις αναδυόμενες οικονομίες και τους νέους παγκόσμιους παίκτες.
Αναφορικά με το ευρώ οι υφιστάμενοι κανόνες δημοσιονομικής σύγκλησης ήταν ημιτελείς. Το σύμφωνό σταθερότητας χρειάζεται επειγόντως εξορθολογιστική αναθεώρηση. Σε μία οικονομική διακυβέρνηση ίσως δεν χρειάζεται αναγκαστικά ενιαία φορολογική πολιτική εσόδων αλλά πάντως εκτός από κοινά δημοσιονομικά όρια χρειάζεται ενιαίο πλαίσιο δανεισμού που θα πιστοποιεί την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη όχι απλά ως ιδανικό αλλά ως οικονομικό προαπαιτούμενο της πραγματικής σύγκλησης.
Τέλος όσο αφορά στην φημολογούμενη αποβολή από το ευρώ απείθαρχων χωρών ακόμα και εάν είχε υπάρξει ήδη Ομοσπονδία από το 2000 η μη ύπαρξη κοινού νομίσματός δεν είναι πανάκεια. Από το 2002 πού είχαμε σχεδόν το ίδιο επιτόκιο δανεισμού με την Γερμανία τράπεζες ελληνικές και κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα ώστε μέσω του φτηνού δανεισμού το ελληνικό κράτος να ξεκινήσει τότε μια πολιτική ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής. Αντίθετα κάναμε πανάκριβους Ολυμπιακούς αγώνες και επεκτείναμε το σπάταλο κράτος παντού. Οι τράπεζες τροφοδότησαν αλόγιστα την καταναλωτική μανία του απερίσκεπτου ελληνικού νεοπλουτισμού εκτιθέμενες παράλληλα σε μη αξιόχρεους οφειλέτες και τώρα δέχονται κούρεμα των απαιτήσεων τους με βάση τον νόμο Κατσέλη πληρώνοντας ακριβώς την κοντόφθαλμη τακτική τους. Εάν η Ελλάδα δεν αντέχει πλέον ένα πανάκριβο ευρώ στην καθημερινότητα της τώρα που ήλθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό και έχουμε ως προίκα πλέον όχι το φτηνό δανεισμό αλλά τις εκτοξευμένες τιμές παντού και τα πάντα ποιοτικά αλλά πανάκριβα εδώ και καιρό ελληνικά προϊόντα προς εξαγωγή τότε πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά πως θα ξαναγίνουμε ανταγωνιστικοί. Η ελληνική οικονομία θα πρέπει να αποκτήσει εφεξής μια εθνική συλλογική αναπτυξιακή μακροχρόνια λογική βασισμένη σε εθνικούς πόρους και συγκριτικά πλεονεκτήματα και να μην περιμένει μόνο σαν "από μηχανής θεό" τον θείο από την Αμέρικα είτε λέγεται σχέδιο Μάρσαλ είτε λέγεται πακέτο Ντελόρ. Το νόμισμά σε μια τέτοια καινούργια λογική είναι εργαλείο και όχι αυτοσκοπός

Δεν υπάρχουν σχόλια: